Opracowanie szczepionki na HIV jest tak trudne, ponieważ różni się on od innych typów wirusów.
1. Układy odpornościowe prawie wszystkich ludzi są „ślepe” na HIV.
Układ odpornościowy, który zwalcza choroby, nie reaguje na wirusa HIV. Produkuje on przeciwciała przeciwko HIV, ale one tylko spowalniają chorobę. Nie zatrzymują jej.
2. Szczepionki są zazwyczaj tworzone tak, aby naśladować reakcję immunologiczną osób, które wyzdrowiały.
Jednak żadna osoba nie wyzdrowiała po zarażeniu się wirusem HIV. W rezultacie nie ma reakcji immunologicznej, którą szczepionki mogłyby naśladować. Sprawdź, inne choroby, które wciąż są nieuleczalne: https://skleroza.pl/choroby-na-ktore-nie-ma-jeszcze-lekarstwa
3. Szczepionki chronią przed chorobą, a nie zakażeniem.
HIV jest infekcją, dopóki nie rozwinie się do trzeciego stadium, czyli AIDS. W przypadku większości zakażeń szczepionki dają organizmowi więcej czasu na samodzielne usunięcie infekcji, zanim dojdzie do choroby.
Jednak HIV ma długi okres uśpienia, zanim rozwinie się do AIDS. W tym okresie wirus ukrywa się w DNA osoby z wirusem. Organizm nie jest w stanie znaleźć i zniszczyć wszystkich ukrytych kopii wirusa, aby się wyleczyć.
4. Zabite lub osłabione wirusy HIV nie mogą być użyte w szczepionce.
Większość szczepionek jest produkowana z zabitych lub osłabionych wirusów. Zabity wirus HIV nie działa jednak dobrze w celu wytworzenia odpowiedzi immunologicznej w organizmie. Każda żywa forma wirusa jest zbyt niebezpieczna, aby ją stosować.
5. Szczepionki są zazwyczaj skuteczne przeciwko chorobom, które występują rzadko.
Należą do nich błonica i wirusowe zapalenie wątroby typu B. Jednak osoby o znanych czynnikach ryzyka dla HIV mogą być narażone na HIV codziennie. Oznacza to, że istnieje większa szansa na zakażenie, któremu szczepionka nie może zapobiec.
6. Większość szczepionek chroni przed wirusami, które dostają się do organizmu przez układ oddechowy lub pokarmowy.
Więcej wirusów dostaje się do organizmu na te dwa sposoby, więc mamy większe doświadczenie w zwalczaniu ich. Natomiast HIV dostaje się do organizmu najczęściej przez powierzchnie narządów płciowych lub krew. Mamy mniejsze doświadczenie w ochronie przed wirusami, które dostają się do organizmu tymi drogami.
7. Wirus HIV szybko mutuje.
Szczepionka jest skierowana na wirusa w określonej formie. Jeśli wirus się zmieni, szczepionka może już na niego nie działać. HIV szybko mutuje, więc trudno jest stworzyć szczepionkę, która zadziała przeciwko niemu.